Słonecznik

Helianthus annuus L.- Słonecznik zwyczajny

Ojczyzna – Meksyk, w wielu krajach uprawiany, również w Polsce. Roślina roczna, dorastająca do 2,5 m wysokości. Liście szorstkie, sercowate; koszyczki kwiatowe olbrzymie (do 70 cm średnicy). Kwiaty brzeżne – języczkowe żółte, wewnętrzne – rurkowate, białe.

Właściwości lecznicze
Surowcem jest kwiat (języczkowy) – Flos Helianthi.

Skład chemiczny i działanie
W surowcu występują karotenoidy, flawonoidy, alkohole trójterpenowe, betaina, cholina. Działa on łagodnie przeciwgorączkowo i jako lek tzw. gorzki – pobudza apetyt.

Zastosowanie
W stanach zmniejszonego wydzielania soku żołądkowego, w chorobach przebiegających z gorączką (w przeziębieniach). Zewnętrznie korzystnie działa w krwawych wybroczynach, przy stłuczeniach, krwiakach, uszkodzeniach naskórka.

Postać leku

    Nalewka spirytusowa. 5 łyżek świeżych kwiatów zalać spirytusem (1/2 szklanki). Odstawić w chłodne i ciemne miejsce na dwa tygodnie. Wycisnąć. Pić 3 razy dziennie po 30 kropli rozpuszczonych w chłodnej wodzie.



ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak