Rumianek, Matricaria chamomilla L. – Rumianek pospolity
Rumianek apteczny, rumianek zwykły, rumianek lekarski, rumianek pachnący, marunka, kamelki.

Roślina aromatyczna. Łodyga prosta, rozgałęziona, liście pierzaste, delikatne. Charakterystyczny jest kwiatostan – koszyczek. Składa się z 2 rodzajów kwiatów: żółtych rurkowych, zebranych w „główkę” i białych – płatków, które ja okalają. Rumianek pospolity różni się od innych gatunków tym, że dno koszyczka ma wewnątrz puste, a także miłym zapachem.

Rumianek rośnie dziko na polach, rumowiskach, ugorach, przy drogach i łąkach. Ze względu na duże zapotrzebowanie w lecznictwie jest również uprawiany, a odmiany uprawiane są bogate w olejek lotny. Czas kwitnienia przypada na okres maja do pierwszych przymrozków jesiennych. Może być uprawiany w ogrodzie; jest rośliną jednoroczną; nie ma specjalnych wymagań co do rodzaju gleby; siany bywa na wiosnę lub w końcu lata, w miejscach słonecznych i w gliniastej ziemi z domieszką wapnia. Nasiona wysiewać należy na wiosnę, po wzejściu – przerywać co 30 cm.

Zbiór przeprowadzany kilkakrotnie, co 2 dni, w miarę dojrzewania kwiatów, popołudniu, w dni pogodne. Do zbioru nadają się koszyczki w pełni rozkwitłe, białe płatki nie powinny być stulone ani zwisłe. Zebrane koszyczki rozkłada się pojedynczą warstwą na sitach i matach i suszy na strychach lub w szopach. po wysuszeniu surowiec przechowuje się w miejscu suchym i przewiewnym.

Właściwości lecznicze
Surowcem jest koszyczek rumianku (Anthodium Chamomillae).

Skład chemiczny i działanie
Koszyczki rumianku są źródłem olejku lotnego (jego główny składnik to chemazulen), flawonoidów, związków kumarynowych, choliny i farnezenu. Rumianek działa przeciwzapalnie, wiatropędnie, przeciwskurczowo, odkażająco.

Zastosowanie
Zewnętrznie w postaci okładów i przymoczek w różnego rodzaju stanach zapalnych skóry, uszkodzeniach naskórka, w pęknięciach odbytu, oparzeniach słonecznych, w trudno gojących się głębokich ranach, w zapaleniu powiek, spojówek; do płukania pochwy w upławach, rzęsistku pochwowym, zapaleniu warg sromowych – oczywiście, pomocniczo, jeśli zaleci lekarz. Do płukania jamy ustnej i gardła w zapaleniu dziąseł, gardła, anginie. Kąpiel z rumianku z dodatkiem soli kuchennej dobrze działa w obrzmieniu nóg.

Doustnie przetwory rumianku stosuje się w stanach skurczowych żołądka i jelit, w nieżytach, przewlekłym zapaleniu nerek i pęcherza moczowego, w bolesnym miesiączkowaniu, w schorzeniach alergicznych, jak katar sienny, alergiczne zapalenie spojówek. U niemowląt jako lek wiatropędny i w tzw. kolkach

Postacie leku

    Napar. Łyżkę kwiatów rumianku zalać szklanką wrzątku. Pozostawić pod przykryciem przez 10 minut; odcedzić. Pić 2-3 razy dziennie po szklance płynu; napar ten należy zużyć w ciągu 3 dni

    Napar z dodatkiem mięty. Kwiatów rumianku i liści mięty po łyżce- zmieszać; przyrządzać i stosować jak wyżej.

    Kataplazm. 4 łyżki kwiatów rumianku zalać wrzątkiem (pół szklanki). Rozparzone ziele zawinąć w płótno i przykładać na chore miejsca.

    Nalewka do płukania, okładów, przymoczek. 2 łyżki kwiatów zalać w słoiku szklanką spirytusu. Odstawić na 14 dni, przesączyć. 1-2 łyżeczki nalewki rozpuścić w szklance wody do stosowania zewnętrznego; doustnie przyjmować 30 kropli 2-4 razy dziennie.





ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak