Pokrzywa
Pokrzywa parząca, pokrzywa wielka, pokrzywa dwupienna.
Uritica dioica L. – Pokrzywa zwyczajna (rodz. Urticaceae)

Roślina występująca w całym kraju- w zaroślach, na nieużytkach i przydrożach. Jest byliną,wyrastającą niekiedy nawet do 1 metra. Liście i łodyga są pokryte parzącymi włoskami.
porą zbioru pokrzywy jest całe lato, od maja do września- w dni pogodne. Rośliny należy ściąć i pozostawić w cieniu, w suchym miejscu. po zwiędnięciu utracą swoje parzące właściwości. Do suszenia rozkładamy surowiec cienką warstwą, w miejscach dobrze przewietrzanych, gdyż łatwo zaparza się i brunatnieje. Po wysuszeniu ziele osmykujemy, odrzucając łodygi.

Właściwości lecznicze
Surowcem jest liść (Folium Urticae) i korzeń (Radix Urticae).

Skład chemiczny i działanie
W surowcu występują karotenoidy, chlorofil, witamina B2, kwas pantotenowy, witamina C, kwas mrówkowy i inne związki. Korzenie działają ściągająco; liście moczopędnie, przeciwbiegunkowo, przeciwgośćcowo, wzmacniająco, hamują krwawienia – stąd ich największe zastosowanie jako leku roślinnego.

Zastosowanie
Doustnie stosujemy pokrzywy w biegunce, żylakach odbytu (hemoroidy), w bólach mięśniowych i stawowych, w awitaminozach (po porozumieniu się z lekarzem).
Zewnętrznie do płukania w stanach zapalnych jamy ustnej, pochwy (upławy), w bólach mięśniowych i stawowych, do okładów w czyraczności (po porozumieniu się z lekarzem).

Postacie leku

    Napar. 2 łyżki suszonych liści zalać szklanką wrzątku; po 10 minutach odcedzić. Pić 2-3 razy dziennie po szklance płynu między posiłkami lub stosować go zewnętrznie.

    Sok. Młode pędy pokrzywy wiosennej zmiażdżyć i wycisnąć sok. Pić codziennie po pół szklanki soku przez 2 tygodnie (kuracja wiosenna).





ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak