Łopian, Łopian lekarski, dziady, łopuch, kostropacz, głowacz
Arctium lappa L. – Łopian większy

Roślina ta jest znanym powszechnie chwastem, występującym w przydrożach, w ogrodach i na rumowiskach. Dochodzi nawet do 2 metrów wysokości. W pierwszym roku ukazują się duże liście, od spodu szare, tworzące przyziemną rozetę. W drugim roku roślina wypuszcza sztywną, rozgałęzioną łodygę z liśćmi mniejszymi od poprzednich

Łopian zakwita w lipcu, kwiaty wyrastaj w kształcie okrągłych koszyczków barwy różowoczerwonej. Są one zakończone haczykowatymi szczecinkami, łatwo przyczepiają się do sierści zwierząt i ubrań ludzkich. Są to popularne „dziady”. Inaczej „rzepy” i „czepy”

Korzenie łopianu zbierać należy wczesną wiosną z roślin 2-letnich. Po czyszczeniu, od korzenia odcina się części łodygowe i przecina się korzenie wzdłuż. Po wysuszeniu (w temperaturze 50ºC) korzenie przebieramy, odrzucając drobne i ściemniałe na przekroju.

Właściwości lecznicze
Surowcem jest korzeń roślin dwuletnich (Radix Bardanae; Radix. Arctii)

Skład chemiczny i działanie
Występuje w nim cukier inulina, substancje białkowe, śluz w niewielkich ilościach, olejek lotny, sole mineralne oraz związki poliacetyle nowe. Tym ostatnim przypisuje się działanie bakteriobójcze i grzybostatyczne. Surowiec stosowany jest przede wszystkim z racji swych właściwości moczopędnych, napotnych i żółciopędnych, a także i dlatego, że „czyści” krew.

Zastosowanie
Nieżyty przewodu pokarmowego, zła przemiana materii, pomocniczy lek moczopędny, lek pobudzający czynności wydzielnicze pęcherzyka żółciowego. Szczególnie polecany jako lek do stosowania zewnętrznego w chorobach skóry – czyrakach, łojotoku, trądziku młodzieńczym, ponieważ działa przeciwzapalnie i przyspiesza gojenie.

Postacie leku

    Sok ze świeżych korzeni. 10 dag korzeni łopianu obmyć przegotowaną woda, zetrzeć na tarce lub zmiażdżyć w moździerzu. Wycisnąć przez płótno. Pić 3 razy dziennie po łyżeczce.

    Odwar z korzeni suchych. Łyżkę korzeni łopianu zalać szklanką wrzątku. Zostawić pod przykryciem na okres 3 godzin. Zagotować i odcedzić. Pić 3 razy dziennie po szklance płynu.

    Odwar z dodatkiem tataraku do użytku zewnętrznego. Korzeni łopianu kłącza tataraku po łyżce stołowej zalać 2 szklankami wrzątku; gdy napęcznieje – zagotować. Do okładów przygotowuje się odwary mocno stężone (25%).




ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak