Len

Linum usitatissum L. – Len zwyczajny

Len jest rośliną uprawną ze względu na włókno i olej. W lecznictwie natomiast zastosowanie znajdują nasiona

Właściwości lecznicze
Surowcem są nasiona (Semen Lini)

Skład chemiczny i działanie
Zawierają one śluz, glukozyd (linamarynę), związki białkowe oraz bardzo dużo oleju tłustego. Działają powlekająco, osłaniająco i zmiękczająco; także przeczyszczająco. Olej otrzymany z nasion lnu jest szeroko stosowany w chorobach skóry, jako tzw. lek naskórny, oraz należy do środków odżywczych.

Zastosowanie
Len bardzo często stosowany jest w stanach zapalnych i nieżytach żołądka, w nadkwaśności, biegunce, niestrawności, przy owrzodzeniach żołądka i dwunastnicy (leczenie pomocnicze). Dobrze rozdrobnione nasiona po spęcznieniu wodą są łagodnym środkiem przeczyszczającym polecanym szczególni u osób starszych.

Zewnętrznie, w postaci kataplazmów, nasiona polecane są na oparzenia, odmrożenia, trudno gojące się rany, w wysuszeniu skóry, przy skłonności do łuszczenia i pękania naskórka.

Postacie leku

    Wyciąg zimny. Łyżkę lnu (pogniecionych) zalać przegotowaną wodą (pół szklanki). Zostawić na noc. Pic na czczo. Nastawić następną porcję – wypić wieczorem ( w chorobie wrzodowej i nitach). Smak lekarstwa można poprawić przez dodanie kilku kropli miętowych.

    Kataplazm. 5 dkg utłuczonych nasion lnu zalać wrzątkiem (pół szklanki), wymieszać dokładnie, zawinąć w płótno, przykładać pod ceratką na chore miejsca..




ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak