Cykoria

Podróżnik lekarski, podróżnik błękitny, podróżnik
Cichorium intybus L. – Cykoria podróżnik (rodz. Compositae)

Roślina wieloletnia o łodydze wzniesionej, szorstkiej. Liście dolne zebrane w różyczkę, łodygowe – o charakterystycznej linii lancetu, ostro ząbkowanego. Kwiaty niebieskie. Kwitnie od czerwca do października. Występuje na miedzach, pastwiskach, przydrożach, na podłożu kamienistym i piaszczystym. Pospolita. Może być rozmnażana przez siew lub przez zsadzenie pociętych kawałków korzenia. Korzeń należy zbierając jedynie z roślin rosnących dziko, późną jesienią

Właściwości lecznicze
Surowcem są korzenia (Radix Cichoriae)

Skład chemiczny i działanie
W korzeniu występuje inulina, gorycz intybina, sok mleczny, cholina, cukry redukujące, żywice śluzy. Charakteryzują się one działaniem żółciopędnym, moczopędnym oraz pobudzaniem wydzielania soku żołądkowego.

Zastosowanie
Lek roślinny polecany przede wszystkim w bezsenności i bezkwaśności żołądka, w nieżytach przewodu pokarmowego, pomocniczo w niedostatecznym wydzielaniu żółci.

Postać leku

■Napar z korzenia cykorii. 6 łyżek sproszkowanego korzenia zalać 2 szklankami wrzątku. Po 15 minutach przecedzić. Pić ½ szklanki 2-3 razy dziennie. Dodatek kory kruszyny, liścia mięty, ziela krwawnika wzmaga wydzielanie żółci, a mieszanka cykorii ze skrzypem, rdestem ptasim i korzeniem wilżyny działa moczopędnie.




ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak