Melisa

Rojownik lekarski

Melissa officinalis L. – Melisa lekarska

Znana już w starożytności jako roślina lecznicza i miododajna. Stąd Dioskurides wymienia ją jako Melissophylon (malitta – pszczoła); w dawnym polskim piśmiennictwie melisa nazywana jest przez Syreniusza pszczelnikiem lub rojownikiem (od rojenia pszczół).

Jest to roślina trwała, o charakterystycznym zapachu cytryny, uprawiana w ogrodach przydomowych; czasem dziczejąca. Ma drobne, białe wargowe kwiaty; kwitnie od czerwca do września.

Melisę zbiera się dwu-trzykrotnie w okresie wegetacji, ścinając, a następnie osmykując liście. Suszyć trzeba surowieć w warunkach naturalnych, w silnym przewiewie lub w temperaturze do 35ºC

Właściwości lecznicze
Surowcem są liście (Folium Melissae)

Skład chemiczny i działanie
Surowiec zawiera olejek lotny (cytrol, geraniol, linalol) garbniki, gorycz, trój terpeny i kwasy organiczne. Działa ogólnie uspokajająco oraz pobudza czynność trawienną żołądka

Zastosowanie
Lek roślinny polecany w wyczerpaniu nerwowym, neurastenii itp. Dolegliwościach. Także w zaburzeniach trawienia i schorzeniach dróg żółciowych.

Postać leku

    Odwar. Łyżkę liści zalać szklanką letniej wody, wymieszać i ogrzewać pod przykryciem przez 30 minut (unikając wrzenia). Przecedzić, pić 2 razy dziennie po szklance odwaru.




ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak