Krystalomancja - wróżenie z kul i luster
Od najdawniejszych czasów magowie, wiedźmy i wróżbici po-sługiwali się do celów jasnowidzenia czarnymi lustrami.

Nawet w bajce o Królewnie Śnieżce Królowa posługuje się swo-im magicznym zwierciadłem, by ujrzeć, co robi jej pasierbica – a zatem wróży.

Czym jest wróżenie z luster (kryształowych kul i wody), inaczej zwane krystalomancją? To sposób widzenia przyszłych, przeszłych i odległych wydarzeń oraz duchów żyjących na innych planach, po-przez wpatrywanie się w specjalnie do tego przeznaczony przedmiot. Jest to zatem rodzaj wróżenia/jasnowidzenia.

Czarne lustro nie jest jedynym rekwizytem stosowanym w tym rodzaju wróżenia. Może to być zwykłe lustro, kryształowa kula, czarna kryształowa kula, misa z wodą, kałuża czy wypolerowany kawałek metalu.

Jednym z popularniejszych sposobów pozyskania narzędzia do wróżenia było wlanie do metalowej misy wody zabarwionej czarnym atramentem, dzięki czemu powstawała czarna, odbijająca po-wierzchnia.
Wróżyć w ten sposób można jednak z każdego przedmiotu, w który można przez dłuższy czas się wpatrywać i w ten sposób zyski-wać wizje. Najlepiej znanym rekwizytem jest kryształowa kula, naj-chętniej zaś używanym przez wielu magów – czarne lustro. Musimy sami się przekonać, jaki przedmiot najlepiej nam służy, a także – czy mamy talent do tego rodzaju jasnowidzenia.

Lustra i kule tak naprawdę nie są same w sobie przedmiotami magicznymi, ale służą jako punkt koncentracji. Oczywiście, po od-powiednim naładowaniu osobistą energią oraz po kilku użyciach zyskują one na wartości i stają się bardziej pomocne, wspierając wysiłki właściciela. Niemniej jednak to osoba wróżąca ma moc i to od niej zależy, ile uda się jej ujrzeć.

Lustro lub kula stają się oknem do Wszechświata i świata du-chów. Możemy dzięki nim uzyskiwać wizje przeszłości i przyszłości, a także odpowiedzi na pytania oraz łączność z duchami. Lustro jest bowiem także bramą na Tamtą Stronę.

Aby nauczyć się krystalomancji i uzyskać astralne widzenie, trze-ba cierpliwości i wytrwałości. Astralne widzenie to umiejętność zaj-rzenia na plan astralny. Dla niektórych osób, o większych zdolno-ściach parapsychicznych, może okazać się to naturalne i łatwe, in-nym na nauczenie się tej sztuki potrzeba tygodni, a nawet miesięcy. Oczyszczenie umysłu i koncentracja niezakłócona przypadkowymi myślami są tak samo trudne, jak w nauce medytacji.

Lustra lub kuli używa się przede wszystkim do magicznej dywi-nacji, ale także w zaklęciach. Osoby zainteresowane magią wysoką stosują je w przywoływaniu duchów i kontaktowaniu się z nimi na planie astralnym.

Kryształowe kule można kupić, natomiast czarne lustro – wyko-nać samodzielnie. W tym celu wystarczy kupić ramkę do obrazów (prostokątną lub owalną) ze szkłem. Wyjmujemy szkło z ramy i malujemy je dokładnie po jednej stronie czarną, nieprześwitującą farbą.

Następnie, gdy farba wyschnie, wkładamy szkło w ramki w taki sposób, by warstwa farby znajdowała się z tyłu.

Ramkę lustra można dodatkowo ozdobić, a samo lustro – naładować energią osobistą.

Jak wróży się z lustra? Przede wszystkim, jak już wspominaliśmy, potrzeba do tego cierpliwości i determinacji. Tak naprawdę nie istnieje żadna „magiczna” czy „tajemna” metoda wróżenia. W miarę nabierania praktyki sami zaobserwujemy, jakie czynniki są nam po-mocne i kiedy pozyskujemy najwyraźniejsze wizje. Wszystkie po-niższe zasady dotyczą również wróżenia z kul, wody i innych przedmiotów.

Lustro do wróżenia należy przechowywać na magicznym ołtarzu, jednak do samej dywinacji można je ustawiać gdzie indziej. Podczas wróżenia pomieszczenie oświetla się świecami, które jednak nie mogą odbijać się w lustrze ani rozpraszać wzroku.

Przed przystąpieniem do wróżenia trzeba zadecydować, co chce-my zobaczyć, czyli wybrać przedmiot dywinacji. Następnie przygo-towujemy miejsce i odprawiamy Mniejszy rytuał wyganiania. Rytuał ten należy powtórzyć po zakończeniu sesji, tak by pozbyć się nie-chcianych energii. Można oczywiście odprawić własne zaklęcia ochronne.

Siadamy wygodnie przed lustrem i zaczynamy wpatrywać się w jego taflę. Prosimy Kosmos, by zesłał nam wizję lub zwracamy się o pomoc do ducha-przewodnika i staramy się nie rozpraszać myśli ani wzroku.

Wpatrywanie się w lustro może potrwać dość długo, aż przestaniemy w nim widzieć swoje odbicie, a jego powierzchnia stanie się czarna i trójwymiarowa. To pierwsza oznaka sukcesu i odtąd zaczną pojawiać się wizje. Za pierwszym razem możemy w ogóle nie dojść do tego punktu, nie należy się jednak zniechęcać. Cierpliwość jest cnotą każdego prawdziwego adepta Sztuki.

Na początku postarajmy się kilkakrotnie osiągnąć punkt, w którym znika nasze odbicie. W kolejnych próbach, po dojściu do tego etapu, nie dekoncentrujmy wzroku i nadal wpatrujmy się w lustro. Być może mignie nam w nim tylko jakaś obca twarz czy miejsce, jednak w miarę praktyki wizje te będą coraz wyraźniejsze.

Istotnym elementem podczas wróżenia z lustra jest komunikowanie się z Kosmosem lub duchami opiekuńczymi, by zyskać ich pomoc.

Dla niektórych krystalomancja okazuje się bardzo prosta już na samym początku – jest to talent dość rzadki, ale bardzo efektywny i efektowny. Innym ten typ wróżenia idzie jak po grudzie i końcu zniechęcają się do tego całkowicie. Wszystko zależy od indywidualnych zdolności i determinacji.

W magii nic nie udaje się od razu, potrzeba prawdziwego zaangażowania i treningu. Do tego dobrze mieć zdolność do łatwego osią-gania odmiennych stanów świadomości, choć to od samego adepta zależy, w jakim stanie umysłu najchętniej pracuje.



Artykuly wydawnictwa Kirke