Skrzyp
Equisetum arvense L.- Skrzyp polny

Inne nazwy: skrzyp kartoflowy, koński ogon, sosenka, jedlinka polna, chwoszcz, chwoszczka, krzemionka.

Z kilku występujących w Polsce gatunków skrzypu do celów leczniczych używany jest skrzyp polny. Jest to pospolity chwast rosnący na podmokłych łąkach i polach, obrzeżach lasów, w rowach i na ugorach. Skrzyp ma postać jakby malutkich choinek. Łodygi są sztywne, wewnątrz puste, szorstkie z powodu zawartości krzemionki, przy zgniataniu ręką skrzypią (stąd nazwa skrzyp).

Skrzyp zbieramy w końcu czerwca i w lipcu. Wybieramy dzień pogodny. Rośliny muszą mieć barwę jasnozieloną, bez brunatnych, rdzawych plam.

Ścina się choinkowate pędy około 10 cm nad ziemią, oczyszcza, suszy w cieniu i przechowuje w suchych i przewiewnych miejscach.

Właściwości lecznicze
Surowcem są płonne pędy skrzypu polnego (Herba Equiseti).

Skład chemiczny i działanie
Zawiera flawonoidy (izokwercytynę, ekwizetrynę), sole mineralne (w dużych ilościach), saponinę, kwasy organiczne, garbniki. Działa moczopędnie oraz jest bogatym źródłem soli mineralnych.

Zastosowanie
Pomocniczy środek w leczeniu gruźlicy, miażdżycy naczyń, w kamicy nerkowej i pęcherzowej. U ludzi w starszym wieku – celem uzupełnienia mikroelementów i soli mineralnych.

Postacie leku

    Odwar.2 łyżki ziela skrzypu zalać 2 szklankami wody, gotować 15 minut i odcedzić. Pić 2-3 razy dziennie po szklance płynu.

    Odwar z dodatkiem liści poziomek. Ziela skrzypu – 2 łyżki i liści poziomek – 1 łyżkę zmieszać, przyrządzać i stosować jak wyżej.

    Sok ze świeżego ziela.


ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak