Rdest ostrogorzki
Pieprz wodny, żabiniec, mokrzec
Polygonum hydropiper L. – Rdest ostrogorzki (rodz. Polygonuceue).

Roślina jednoroczna, o ostrym gorzkim smaku, występująca w gęstych skupieniach w mokrych rowach, nad brzegami wód, w wilgotnych lasach i zaroślach. Kwiaty — w postaci zielonkaworóżowego zwisającego kłosa.

Łodyga prosta, czerwonawa. Rdest ostrogorzki jest często mylony z rdestem plamistym, który ma różowe, prosto wzniesione kwiaty, ciemne plamy na liściach i nie ma gorzkiego smaku.

Ziele rdestu zbiera się w lipcu i sierpniu, ścinając zielone, ulistnione pędy z kwiatami, w połowie wysokości rośliny. Po oczyszczeniu z bocznych łodyg i żółtych liści surowiec suszyć należy w warunkach naturalnych w cieniu lub w podwyższonej temperaturze (ok. 30 ). Suszone ziele nadaje się do użytku tylko przez rok.

Właściwości lecznicze
Surowcem jest ziele (Hcrha Polygoni hydropiperis).

Skład chemiczny i działanie
Ziele zawiera związki flawonoidowe (hyperozyd, kwercytryna, rutozyd, kemferol), garbniki, kwasy – mrówkowy, octowy, walerianowy, cukry i inne. Działa przeciwkrwotocznie (podobnie do sporyszu, lecz znacznie słabiej) i ściągająco.

Zastosowanie
Polecany w krwawieniach macicznych, żylakach odbytu (po porozumieniu z lekarzem), w biegunce.

Uwaga! Nie wolno stosować rdestu ostrogorzkiego przy współistniejącym zapaleniu nerek i zapaleniu błon śluzowych przewodu pokarmowego.

Postacie leku

    Odwar. Łyżkę ziela zalać w naczyniu szklanką wody o temperaturze pokojowej i ogrzewać przez pół godziny nie dopuszczając do wrzenia, następnie przecedzić. Pić 2—3 razy dziennie po ćwierć szklanki odwaru.






ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak