Poziomka
Fregaria vesca L. – Poziomka pospolita (rodz. Rosaceae).

Znana już Rzymianom, a hodowana we Francji od XVI wieku, głównie dla walorów dekoracyjnych. W tym okresie stosowano poziomkę jako lek moczopędny.

Poziomka jest byliną stale owocującą. W Polsce występuje na nizinach i górach. Rośnie na polanach, suchych zboczach i w zaroślach; uprawiana.
Liście poziomek zbiera się w czasie całego okresu rozwoju rośliny aż do czasu, kiedy zaczynają żółknąć. Zrywamy liście bez ogonków; do suszenia rozkładamy w warstwach o grubości do 5 cm. Surowiec suszy się w cieniu, w warunkach naturalnych.
ziele należy zebrać przed dojrzeniem owoców, ścinając roślinę tuż nad ziemią. Po oczyszczeniu suszymy tak, jak liście, natomiast owoce (zebrane w pogodny dzień)- w temperaturze podwyższonej.
Surowce przechowuje się w półszczelnych opakowaniach.

Właściwości lecznicze
Surowcem są liście (Folium Fagariae) i owoce (Fructus Fragariae).

Skład chemiczny i działanie
Surowiec zawiera garbniki, sole mineralne, flawonoidy,, witaminę C, w niewielkiej ilości olejek lotny. działa moczopędnie i ściągająco.

Zastosowanie
Zaleca się stosowanie liści i owoców (pomocniczo) w miażdżycy naczyń, nadciśnieniu, w zaburzeniach przemiany materii, w kamicy nerkowej i pęcherzowej (piasek) i podagrze.
Zewnętrznie w niektórych schorzeniach skóry – krosty, wykwity na twarzy.

Uwaga! Poziomki mogą wywołać uczulenie.

Postacie leku

    Napar. Liści poziomki łyżkę zalać szklanką wrzątku. Po 10 minutach odcedzić. Pić 2-3 razy dziennie po szklance płynu.

    Napar z dodatkiem borówki brusznicy i czarnej porzeczki. Zmieszać 100 g liści poziomki oraz liści brusznicy i czarnej porzeczki po 50 g. Łyżkę ziółek zalać szklanką wrzątku. Pić 3 razy dziennie po szklance naparu (w kamicy nerkowej).






ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak