Porzeczka czarna
Smrodina, smrodynka, smrodzina.
Ribes nigrum L. – porzeczka czarna.

Krzew występujący dziko w wilgotnych lasach i bagnistych zaroślach oraz hodowany w ogrodach.
Zbiór liści i owoców krzewów rosnących dziko jest ustawowo zabroniony. Do zbioru nadają się wyłącznie liście młode. Z każdego krzaka zbieramy nie więcej niż 1/3 liści; suszymy je w cieniu, rozłożone cienką warstwą, gdyż łatwo brunatnieją i zaparzają się. Po wysuszeniu surowiec oczyszcza się, odrzucając gałązki i liście pogrążone rdzą. Owoce zbiera się po dojrzeniu i suszy w dość wysokiej temperaturze.

Właściwości lecznicze
Surowcem są liście (Folium Ribis nigri) i owoce (Fructus Ribis nigri).

Skład chemiczny i działanie
W liściu występują garbniki, olejek lotny, rutyna; w owocu -węglowodany, kwasy organiczne, witamina C. Surowce działają moczopędnie, ściągająco, napotnie i przeciwreumatycznie.

Zastosowanie
W chorobach tzw. „przeziębieniowych”, przebiegających z gorączką. Jako lek wspomagający w bólach reumatycznych. Zewnętrznie w postaci okładów na trudno gojące się rany.

Postacie leku

    Napar z liści. Liście porzeczki czarnej zalać szklanką wrzątku i trzymać pod przykryciem 10 minut. Pić 2-3 razy dziennie po szklance płynu (przeciwgorączkowy).

    Odwar z dodatkiem kory wierzby. Łyżkę liści porzeczki czarnej i łyżeczkę kory wierzby zalać szklanką zimnej wody; gotować 10 minut, następnie odcedzić. Pić 2-3 razy dziennie po szklance odwaru.

    Odwar do użytku zewnętrznego. 5-8 dkg suszonych liści zalać 1 litrem wody. Trzymać na małym ogniu (nie gotować) przez 30 minut. Przecedzić przez gazę. Ciepłym odwarem nasycić gazę; kompres przykładać na owrzodzenia żylakowe.

    Sok z owoców. Z owoców wycisnąć sok; pić 3 razy dziennie po pół szklanki.





ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak