Malina

Rubus idaeus L. – Malina właściwa

Jest to krzew występujący pospolicie w wilgotnych lasach oraz uprawiany w ogrodach. Maliny zbiera się przejrzałe (w dni deszczowe) i szybko przenosi do suszenia, które najlepiej przeprowadzać Ew piecykach, po rozłożeniu surowca w pojedynczej warstwie.

Lepszym surowcem są owoce zebrane z krzewów dziko rosnących. Wysuszone maliny powinny być przechowywane w szczelnym opakowaniu.

Właściwości lecznicze
Surowcem są owoce (Fructus Rubi idaei) oraz liście (Folium Rubi idaei).

Skład chemiczny i działanie
Zawierają one olejek lotny, związki pektynowe, cukry, kwasy organiczne, witaminy z grupy b, witaminę C. Przetwory działają przede wszystkim napotnie oraz ściągająco. Są źródłem witaminy C.

Zastosowanie
Owoce i liście są stosowane w chorobach tzw. przeziębieniowych, przebiegających z podwyższoną ciepłotą ciała – grypa, angina; zarówno doustnie, jak i zewnętrznie do płukania jamy ustnej i gardła; także w przedłużającej się biegunce.

Postacie leku

    Odwar. 2 łyki owoców malin zalać szklanką wrzątku, trzymać pod przykryciem 15 minut w stanie łagodnego wrzenia, odcedzić. Pić 2-3 razy dziennie po szklance płynu.

    Odwar do użytku zewnętrznego. 2 łyżki liści zalać szklanką letniej wody, wymieszać i ogrzewać przez pół godziny. Przecedzi, stosować do okładów.



ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak