Macierzanka
Czomberek
Thynnis scrpyllum L. – Macierzanka piaskowa (rodz. Lahimae).

Występuje całymi skupiskami w lasach oraz w miejscach silnie nasłonecznionych, piaszczystych i suchych. Kwiaty ma małe. różowofioletowe. Kwitnie od czerwca do września, wydzielając charakterystyczny aromatyczny zapach. Macierzankę można uprawiać w ogrodach, wymaga ziemi piaszczystej, średnio wilgotnej i dużo słońca. Na wiosnę dzieli się dziko rosnące krzaczki i sadzi do ugniecionej ziemi. Można również rozmnażać macierzankę z nasion.

Surowiec powinien być zbierany w początkowym okresie kwitnienia, w czerwcu i lipcu; ścina się młode, niezdrewniałe pędy i suszy w cieniu. Wysuszone ziele należy przechowywać w szczelnie zamkniętych naczyniach.

Właściwości lecznicze
Surowcem jest ziele (Herbu Serpylli).

Skład chemiczny i działanie
Głównym składnikiem leczniczym jest olejek lotny zawierający linalol, terpineol, tymol, karwakrol i inne. Poza tym występują saponiny, garbniki, flawonoidy. gorycze. Działa wykrztuśnie. ściągająco i odkażająco.

Zastosowanie
Macierzanka polecana jest w nieżytach górnych dróg oddechowych, przy uporczywym kaszlu, jako słaby środek przeciwskurczowy, w zaburzeniach przewodu pokarmowego upośledzone trawienie, wzdęcia, kurcze żołądkowe. Zewnętrznie — do płukania jamy ustnej i gardła, w postaci okładów w bólach reumatycznych, nerwobólach i na stłuczenia, do irygacji.

Postacie leku

    Napar. Ziela macierzanki łyżkę zalać szklanką wrzątku, trzymać pod przykryciem 10 minut, odcedzić. Pić 1—2 razy dziennie po pół szklanki płynu.

    Napar do użytku zewnętrznego. Ziela macierzanki 5 łyżek zalać szklanką wrzątku i przykryć. Po 10 minutach rozparzone ziele zawinąć w płótno i przykładać na chore miejsce.



ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak