Bylica piołun
Artemisia absinthium L. – Bylica piołun (piołun).

Roślina trwała, aromatyczna, o smaku silnie gorzkim. Kwiaty drobne, jasno-żółte, liście jedwabisto-filcowate z z wierzchu szarozielone, pod spodem białawe.
Pospolita w całym kraju, występuje na przydrożach. nieużytkach, polanach leśnych i zrębach.
Zbiera się liście oraz drobne pędy. odcinając je tuż przy ziemi i suszy w cieniu, często poruszając, gdyż łatwo wilgotnieją.

Właściwości lecznicze
Surowcem jest ziele (górne, kwitnące szczyty łodyg) — Herba Absinthii.

Skład chemiczny i działanie
Ziele zawiera związki goryczkowe (absyntyna, artabsyna, anabsyntyna), olejek lotny (w nim tujon, felandren, chamazulen), garbniki, związek flawonoidowy. Działa pobudzająco na wydzielanie soku żołądkowego, żółciopędnie, moczopędnie, wzmacniająco, pobudza krwawienia miesiączkowe.

Zastosowanie
Lek roślinny polecany w schorzeniach żołądka przebiegających z bezsocznością i bezkwaśnością, w niestrawności. W schorzeniach wątroby przy zmniejszonym wytwarzaniu żółci. Wyciąg z piołunu stosowany jest we wszawicy, a także przeciw świerzbowi.

Uwaga! Piołun stosowany w dużych dawkach może być trujący! Nie wolno stosować w okresie ciąży!

Postać leku

■Napar. 1 łyżkę ziela zalać szklanką wrzątku; odcedzić po 10 minutach. Pić co 2 godziny łyżkę naparu. Zewnętrznie obmywać i nacierać skórę zaatakowaną przez świerzbowiec.




ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak